دل نوشته های یک مادر

فردا صبح میخوام برم صدای قلبتو بشنوم و روی ماهت رو ببینم. فردا برات توضیح میدم که شنیدن صدای قلب تو یعنی چی. دوست دارم دختر نازم خوب بخوابی ...

لیلیِ مادر، بر وزن همون لیلیِ مجنون: آرزوهای خیلی خیلی زیادی برات دارم. نمیدونم تو چقدر موافق آرزوها و رویاهای من هستی، اما میدونم که حداقل بهم این اجازه رو میدی که ازشون برات بگم. اولین چیزی که دلم میخواد تو این دنیا یاد بگیری اینه که تو به هیچ کس و هیچ چیزی بدهکار نیستی. دلم میخواد دخترم روح بزرگ و لطیفی داشته باشه. دوست دارم بدونی هیچ کس توی دنیا مثل پدر عزیز و قابل احترام نیست. دلم نمیخواد دخترم لوس و از خود راضی و متوقع باشه. دوست دارم یاد بگیری در برابر محبت و لطف آدمها ازشون تشکر کنی و در برابر بدیهاشون فقط چشمات رو ببندی. لیلی، برام مهم نیست دخترم یه روزی دکتر میشه یا مهندس فقط برام مهمه که بدونه سهراب سپری، نیما، حافظ ...

هر آدمی توی زندگیش یه لیلی داره. یه نفر لیلی اش همسرشه، یه نفر پدرشه، یه نفر مادرش حتی لیلیِ بیشتر آدمها خداست، اما لیلیِ من تو هستی. یه لیلیِ واقعی، تو نه تنها یه لیلیِ واقعی هستی بلکه یه فرشته واقعی هم هستی. و من دوستت دارم... تو یه فرشته ای هستی که خدا نعمت داشتنت رو به من داده و امیدوارم لیاقتت رو داشته باشم. تو به من لذت زیبای مادر شدن رو دادی و من برای همیشه مدیون تو هستم. ...

لیلیِ من، دختر دوست داشتنیه من. از امروز 12فروردین 1391 تصمیم گرفتم هر چی که توی دلم هست رو برات اینجا بنویسم. حرفها و آرزوهایی رو که برات دارم. دلم میخواد وقتی که بزرگ شدی و تونستی اینا رو بخونی بفهمی تو تمام لحظات من و پدرت بودی و ما چقدر منتظر به دنیا اومدنت، بزرگ شدنت، رشد کردنت و... هستیم. ...